Frozen yoghurt og anna nyttig informasjon

Det finst utruleg mange moglegheiter gjennom bruk av internett. Det finst eit hav av ulike nettsamfunn, og dei alle fleste har heilt sikkert kjennskap til Facebook. Eg har mange i min omgongongskrins som høgt og hellig sverga på at dei aldri skulle bli medlem i noko slikt ”tull”- det var jo rett og slett berre forviteskap og total uinteressant informasjon ein fekk vart vitne til om ein vart med. Fleire av desse såkalla ”anti-facebook” har måtta krope til korset. Gjerne var det akkurat interessa for kva venninner og gamle flammar frå 9.klasse har i statusfeltet som lokka?


Som øvingsoppgåve i Sosial Web 1 skulle ein melde seg inn i tre ulike nettsamfunn, der eit var obligatorisk, nemlig ”Del og bruk”. På hovedsida står det at det er eit nettverk for både lærarar og pedagogar, forskarar og byrokratar for å nemne nokre. Målet med nettstaden er å dele og få auka kunnskap kring digital kompetanse. Kontrasten kunne gjerne ikkje være større i høve til Facebook der høgdepunktet for mange er å kunne skrive ”sett inn eit hjarte i statusfeltet mitt for å sjå kor mange som er glad i meg”

Misforstå meg rett- Facebook har mange gode kvalitetar også, og eg er sjølv ein ”aktiv brukar”, eller rett og slett ”forviten brukar” som ein gjerne også kan kalle det. Poenget må jo også være å kunne sjå føremonenene med slike nettstader som i utgongspunktet kan virke veldig overflatiske. Likevel kan slike nettstader som Facebook og Twitter bidra til å auke kunnskapen om kva som skjer i samfunnet kring oss. Dette kan være eit engasjement for å behalda den lokale skulen i bygda, eller det kan være å auka interressa kring ”Earth Hour” som snart går av stabelen.

I skulesamanheng har eg likevel problemer med å sjå kva føremoner ein kan ha av å bruke Facebook. Men her kan ein t.d. opprette grupper der lærarane legg ut lekser og oppgåver, og som vidare elevane kan nytte i heimearbeidet. I samband med ”nett-vett” kan det være lurt å relatere undervisninga til Facebook, då dei aller fleste elevane kjenner til denne nettstaden, og har kjennskap til den. At ein i undervisninga gå gjennom kva som ikkje er så lurt å gjere på Facebook kan være ein måte å nå ut til elevane på i høve til nettvett.

Ein annan nettstad eg melde meg inn i er den meir og meir kjente Twitter som ein på mange måter kan skildrast som ein søkjemotor. ”See what people are saying about….” etterfulgt av det du måtte lure på. ”Popular topics by the minute” er nett no, ikkje uventa, Haiti og, noko mindre alvorleg- Shorty Award(!). Ved å få ein konto på (eller i) Twitter kan ein kommentere, skrive innlegg og få kontakt med personar over heile verda. Her har ein ikkje ”mine vener”-konseptet, men ein kan følge andre sine profilar. For å nå ut til flest folk kan det jo være greit å skrive på engelsk, og få ein ekstra øving i det. Elles er Twitter er ein flott måte å halde seg oppdatert kva som skjer til ei kvar tid, om både alvorlege tema, men også rett og slett vite at nett no er det ei dame som kallar seg 143nono som sit å nyt ein ”frozen yoghurt”.